Klop in een kom, met van een garde (handmatig of elektrisch), de hele eieren samen met de suiker. Voeg nu, beetje bij beetje, het gezeefde meel toe, al vermengd met de gezeefde bakpoeder, en meng alle ingrediënten heel goed. Voeg tot slot de amandelen en de kruimels van de volkorenkoekjes toe en roer nogmaals goed door.

Vet een bakplaat (of het bakpapier waarmee u de pakplaat bekleedt) in met olijfolie en bestrooi met een beetje meel. Vorm met het deeg rollen van 3 à 4 cm dik, die net zo lang moeten zijn als de bakplaat en leg ze erop. Bestrijk de rollen met de eidooier, die u heeft losgeklopt met een theelepel melk en een theelepel suiker. Bak ze 40 minuten in een voorverwarmde oven op 160 °C. Haal ze vervolgens uit de oven en laat de 'zoete' rollen afkoelen. Zodra ze lauw zijn, snijdt u ze met een scherp mes in schuine stukken, om aan de koekjes de klassieke vorm te geven.

Leg de cantucci opnieuw op de bakplaat en plaats ze in de oven, die uit is maar nog wel goed warm, en laat ze zo enkele minuten 'drogen' (5 tot maximaal 10 minuten, afhankelijk van de temperatuur van de oven). Dit 'trucje' maakt de cantucci droog en krokant, maar (er is altijd een 'maar') als u overdrijft met tijd en temperatuur, dan worden ze donker en te droog.

Haal de cantucci voor de tweede keer uit de oven en laat ze op een rooster afkoelen, zodat ze zowel van boven als van onderen 'uitwasemen'.

Dit is het klassieke recept voor Cantucci (of bijna, de toevoeging van kruim van volkorenkoekjes is een toevoeging van de familie om meer stevigheid en smaak te geven), die in Toscane sinds oudsher bekend staan als 'koekjes uit Prato', de stad dichtbij Firenze, waar ze vandaan komen.

Over het algemeen vindt men cantucci die te veel gerezen en zacht zijn, onaantrekkelijk, geraffineerd, 'op smaak gebracht met chocoladedruppels, allerlei soorten gekonfijt fruit of noten en, nog erger, met kunstmatige ingrediënten en essences.