Kneed in een kom het meel met de eieren (een beetje geklutst), de olijfolie, de suiker, de bakpoeder, de geraspte schil van de citroen en tot slot de vinsanto. Leg het deeg op een werkblad, houd een derde deel apart voor het garneren van de taart. Vorm van de rest van het deeg een soort bal Maak deze platter met een deegroller en een beetje meel. Doe het deeg in een goed met boter ingevette bakvorm (met een diameter van 28 à 30 cm). Verspreid het deeg met de hand goed over de bodem van de bakvorm zodat deze volledig wordt bedekt. U kunt het deeg ook rechtstreeks op een vel bakpapier uitrollen en vervolgens samen met het bakpapier in de bakvorm te leggen. Bedek het deeg met een gelijkmatige laag confiture (bij ons is, naast aardbeienconfuture, vijgen- of bramenconfiture erg 'gewild', maar u kunt ook de helft van de taart met een soort bedekken en de andere helft met een andere soort). Als u dit wilt kunt u een paar gepelde en in stukjes gebroken walnoten toevoegen aan de confiture. Spreid en rol nu het apart gehouden deeg uit. Snijd het in reepjes en maak er met de vingers rolletjes van. Leg deze in een ruitjespatroon op de taart. Leg tot slot een laatste rolletje langs de rand van de taart om hem mooier af te werken. Druk met uw wijsvinger dit rolletje hier en daar aan op de rand van de taart zodat de confiture blijft ingesloten. Bestrijk de reepjes van de ruiten en de rand met het overgebleven ei dat u licht heeft losgeklopt met een theelepel melk. Zet de vorm in een op 160 °C voorverwarmde oven en laat de taart ongeveer 50 minuten bakken. Aan het einde van baktijd moet de bovenkant een mooie biscuitkleur hebben. Mocht de taart na 15 à 20 minuten te donker van kleur worden, bedekt hem dat snel met aluminiumfolie. De taart wordt koud geserveerd, wanneer u dit wilt bestrooid met poedersuiker

NB Normaal gesproken gebruikt men boter (of margarine) voor het maken deze taart. Vroeger was het gebruik van boter in de Toscaanse huizen, vooral op het platteland, onbekend of werd boter als te duur en te 'zwaar' beschouwd. Olijfolie was toen, net als vandaag de dag, de absolute baas in elk gerecht, zoet of hartig. Het resultaat van het gebruik ervan in deze taart is zeer aangenaam. Zandtaartdeeg bereid met olijfolie heeft de smaak van het gebak van vroeger, een meer intense en authentieke smaak, maar is tegelijkertijdnet zo kruimelig en licht (ook dankzij de bakpoeder die tegenwoordig wordt toegevoegd). Bovendien is het lichter verteerbaar en gezonder!

(1) Amelia was de grootmoeder van vaderskant van Giuliana Lo Franco: van haar heeft ze het recept van deze taart 'geërfd'.